همایونپور شاید رندترین آواز خوان موسیقی سده اخیر است. کسی است که بدون هیچ زمینه اقلیمی تا عمق مکتب آوازی اصفهان میرود و ظرایف و دقایق آنرا با جان و دل لمس، نه اینکه تنها آنرا طوطیوار به ذهن بسپارد، بلکه آنرا بدون تکلف اجرا میکند. تا جایی که به راحتی میتوان وی را یکی از مراجع فرهنگ آواز اصفهان دانست. به زعم و ذکر یاران و خود همایونپور، شاید بیشترین تأثیر را همایونپور از آواز از «تاجاصفهانی» گرفته باشد. درست است در برخی جملات، تحریرها و ادات تحریری همایونپور، به راحتی میتوان ردپای آواز تاج را دید.
به طور مثال در ابتدای صفحه معروفی که ترانه محلی «یک حمومی سیت بسازم» را میخواند، آوازی در قرچه با مطلع «دوستت دارم دانم که تویی دشمن جانم / ارچه با دشمن جانم شدهام دوست ندانم» میخواند، تحریر وی در این جمله به گونهای است که غیر از تحریرهای فلکی تاجاصفهانی نمیتوان نمونهای بر آن یافت. اما به عقیده نگارنده محتوای صدای همایونپور بیش از آنکه متأثر از تاج باشد تحتتأثیر ادیب است.
در محفل خصوصی (حوالی 1335) به همراهی ادیب خوانساری، حسن کسایی و استادش ابوالحسن صبا، وی ضربی معروف «بیستون» (ای گل چه زیبایی آهنگی کردی – بر روی آهنگ «ای برار چه هاتی»، شعر عبدالله جوانشیر، تنظیم مرتضی گرگین زاده) را بعد از آواز و ضربی کوتاه ادیب چنان میخواند که مخاطب هنوز گمان میبرد خواننده همان ادیب است (!). آنجاست که میتوان خاستگاه تنوع کوک و کوکهای متنوع آواز همایونپور متأخذ از آواز ادیب را یافت. ضمن اینکه اساساً همایونپور نه به مانند تاج در نهایت قدرت، بلکه همانند ادیب در نهایت حالت میخواند.
هـــــــــزارآوا www.hazarava.blogfa.com
مسئولیت فایل آپلود شده بر عهدهی کاربر آپلودکننده میباشد، لطفا در صورتی که این فایل را ناقض قوانین میدانید به ما گزارش دهید.